Нийслэл хотод явган хүний замыг шинэчлэн тавихдаа хараагүй иргэдэд зориулсан хэсэгтэй болсон нь давуу тал боловч шонгийн мод, самбар зэргийг холдуулахгүйгээр тавьсан нь “хорлосон” хэрэг ч юм шиг.  Энэ талаар хэвлэл мэдээллийн хэрэгсэлээр үе үе дуугардагч засч залруулсан зүйл одоогоор алга.
Нэгэнт хийсэн ажил хэмээн залруулахгүй байж боломгүй, мөн цаашид хийх явган хүний замыг зөв зохистой, нийгмийн цөөнх гээд хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдийн замыг хайхралгүй өнгөрөхгүй байгаасай хэмээн харьцуулсан хэд хэдэн зургийг танилцуулахаар бэлдлээ.
Олон улсын стандартад явган хүнд зориулсан зам тавихдаа гол хэсэгт шар өнгөөр хараагүй иргэдэд зориулсан тусгай товгор бүхий хавтанг суурилуулдаг байна. Энэ шар хавтангийн товгор нь шулуун байх ёстой.

Харин товгор нь бөөрөнхий хэлбэртэй бол урд нь ямар нэг саад байгааг буюу  уг зам дуусгавар болж байгааг мэдэхэд нь зориулагдсан байдаг гэнэ.

Мөн авто машины замтай дөхөж очиход уг шар хавтанг бөөрөнхий товгортойгоор хийх төдийгүй жижиг шонгуудыг суулгаж өгөх нь хараагүй иргэдийг авто тээврийн осолд өртөхөөс тодорхой хэмжээнд сэргийлдэг байна.

Хөрөнгө мөнгө зарж нэгэнтээ хийж байгаагаас хойш дахин ажил болгохгүйгээр бүтээн байгуулалтаа өрнүүлдэг байх нь аль ч талаасаа  үр ашигтай юм. Мэдээж үүний үр ашгийг хамгийн их хүртэх хүмүүс нь хараагүй иргэд билээ. Бид хараагүй иргэдэд зориулсан замаа хэзээ зөв тавих вэ?




Дээрх  зургууд нь хараагүй иргэдэд зориулсан стандарт хангасан замууд бөгөөд харин Улаанбаатар хотод иймэрхүү дүр төрхтэй байгаа юм.