Дэлхийн өндөр хөгжилтэй хотууд явган зорчигчдыг дэмжих тал дээр онцгой анхаарахын зэрэгцээ аль болох нийтийн тээвэр, унадаг дугуй, эко тээвэр хэрэглэх боломж бүрдүүлсэн нөхцлөөр дэд бүтцээ шийдсэн байгаа нь харагддаг.  Тэдгээр хотууд явган болон нийтийн унаагаар зорчих, унадаг дугуйгаар явах гэсэн нөхцлүүдийг хангаж өгснөөр эдийн засаг, хүн амын эрүүл мэнд болон байгаль орчинд эергээр нөлөөлдөг болохыг батлан харуулаад байгаа юм.
Явган зорчих нөхцөлд тавигддаг шалгуураас:
- Аюулгүй байдал /Үүнд: явган хүний зам түүний чанар, гэрэлтүүлэг, тэмдэглэл, гэрэл дохио, гарц.../
- Тав тух /Үүнд: явган зорчигчдын нягтаршил, гудамжны сандал, зам товчлол, гудамжны таатай уур амьсгал.../
- Үйлчилгээнд хүрэх зай /Үүнд: эмнэлэг, төрийн үйлчилгээ, цагдаа, сургууль цэцэрлэг, худалдааны төв, нийтийн тээврийн зогсоол, машины зогсоол гэх мэт үйлчилгээнүүдэд хүрэх зайг аль болох богино байлгах / зэрэг шалгууруудыг тавьдаг.
 Харин манайд явган зорчигчийн таатай орчинг хэр бүрдүүлсэн байгааг гэрэл зургийн хальсанд буулгаснаа сонирхуулъя.  





      Наад зах нь бид зам хөдлөн гарах гэхээр явган хүний гарцын цагаан шугам тэмдэглэгээ нь тод биш, сайн харагдахгүй. Нөгөө талаасаа хотын иргэд хөдөлгөөний соёл огтхон ч эзэмшээгүй байгаа нь анзаарагддаг. Хашлага давж зам гарах, заримдаа хашлаганы доогуур  шургах, улаан гэрэлтэй байхад дайрч гарах,  гарцгүй газраар хөндлөн гүйх зэрэг үзэгдлийг нийслэлд олонтаа харж болно.                                          
      Мэдээж явган зорчигчдод зориулсан сайхан гарц тэмдэглэгээтэй гудамж, зам талбай нэмэгдсээр байгаа. Бидэнд үүнээс ч илүү сайнаар хөгжүүлэх боломж бий. Дээрээс нь ард иргэд хотынхоо соёлыг ойлгож, ухамсарлах зайлшгүй шаардлагатай байна. Хөдөө хээр явах, хөдөлгөөнт хот газар явахын ялгааг ухаарч, хотын соёл, шаардлагад хурдтай, ухамсартай суралцмаар.
Явган зорчигч хэрвээ зориулалтын явган хүний зам байвал түүгээр явах үүрэгтэй. Хүүхдүүд  зам тээврийн янз бүрийн нөхцөл байдлын талаар туршлага байхгүйгээс зам тээврийн осолд өртөх нь их байдаг. Тиймээс заавал харгалзах хүнтэйгээр зам тээврийн хөдөлгөөнд оролцохыг шаарддаг.    
      Манай улсын замын хөдөлгөөний дүрэмд явган зорчигч гарцгүй газраар зам хөндлөн гарч яваад зам тээврийн осолд орсон тохиолдолд явган зорчигчийн өөрийнх нь буруутай үйлдлээс осолд орсон гэж үздэг болсон. Мөн түүнчлэн гарцгүй газраар зам хөндлөн гарч буй иргэдийг замын цагдаа тодорхой хэмжээний мөнгөн дүнгээр торгох хүртэл арга хэмжээ авах ёстой байдаг ч энэ нь хэрэгждэггүй.
   Өөр нэгэн үзэгдэл бол автомашинаа явган хүний зам дээр үлдээх.
      Хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэд манай хотод зорчиж явна гэдэг бол бүтэшгүй. Траншейны нүх рүү ойчих, ямар нэгэн зүйлд тээглэж унах аюул хамгийн түрүүнд тулгарна. Өөрөөр хэлбэл алхам тутамд аюул нүүрлээстэй гэсэн үг.
 
      Явган хүн, хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдэд зориулсан замын техникийн шаардлага MNS 5682:2006” гэсэн стандарт байдаг юм байна. Гэвч үүнийг явган хүний замын ажил гүйцэтгэж буй компаниуд энэ стандартын дагуу гүйцэтгэдэггүй аж.
 Хөгжлийн бэрхшээлтэй хүн бүү хэл яаруу яваа нэгэн халтирч унахаар гөлгөр хавтан, тэргэнцэртэй иргэд тонгороод уначихмаар энхэл донхол, зам хашлага хоорондын зай завсар, харааны бэрхшээлтэй хүний хөтөч замыг дайруулаад траншейны нүх, рекламны самбар байршуулсан, явган замыг сэтэлж инженерийн шугам сүлжээ хийгээд эргэн засварлалгүй орхисон. Замыг мэргэжлийн бус цагийн ажилчдаар бариулдаг зэрэг олон алдаа дутагдлууд бий. Явган хүний замын асуудал хот тохижилтын газар, авто замын газар хоёрын аль алинд хамааралтай байдаг. Гэтэл явган хүний замын норм, стандарт төдийлөн сайн хэрэгжиж чаддаггүй байна.  



      Манай улсын төр захиргааны байгууллагуудын үйл ажиллагаан дахь хяналт шалгалт сул, хариуцлага тооцож чаддагүй байдал нь хотын хөгжилд чөдөр тушаа болсоор. Тиймээс хийж бүтээдэг, ашиглаж зорчиж явдгууд, бодлого шийдвэр гаргагчид нь ч тус тусын хүлээх үүрэг, хариуцлагаа ухамсарлаж хэрэгжүүлэх нь чухал.