Иргэдээ орон сууцжуулах асуудал аливаа улс орон болгонд тулгардаг. Манайд ч энэ тухай яригдаж, гэр хорооллыг орон сууцжуулах ажил бага, багаар өрнөж эхэлсэн.
Гэр хорооллын хөрсний бохирдол, Улаанбаатарыг утаагүй болгох гарц бол орон сууцжуулах арга гэж мэргэжилтнүүд үздэг. Харин зөв төлөвлөлт, судалгаа, шинжилгээн дээр үндэслэсэн дэд бүтэц, шугам сүлжээний хамгийн оновчтой шийдлийг хэрэгжүүлэхгүй хэрэгтэй.
        
Буруу төлөвлөж, орон сууц хэт олноор барих нь нөхөж баршгүй хүндрэл учруулдаг байна. Тухайлбал, одоогоос 16 жилийн өмнө Мексикийн Засгийн газар хувийн хэвшилтэйгээ хамтран ядуусыг орон сууцжуулах асар том төсөл эхлүүлж, «World bank”, “Wall street” гэх мэт томоохон сангууд санхүүжилт олгож, орон сууцны хорооллыг маш олноор байгуулж, маш хямд өртгөөр иргэддээ борлуулсны дүнд  20 сая хүнийг хотын төвөөс гаргаж чадсан байна.
     
      Гэтэл төсөл тооцоо судалгаагүйгээр хэрэгжсэнээс болоод тог тасарч, бохирын хоолой нь задарч гоождог, дээврээс нь ус шүүрч, хананд нь цууралт үүсч, цахилгаан дамжуулах шугам нь ачааллаа даахгүй буудах зэрэг олон асуудал гардаг болжээ. Цахилгаан хэрэгсэл буудсанаас болж гал түймэр гарч эхэлсэн тул оршин суугчид нь зугтаах болжээ.

Хямд орон сууцны гол худалдан авагчид нь төрийн албан хаагчид, жижиг бизнес эрхлэгчид, тэтгэврийн хөгшчүүд голдуу байсан бөгөөд барилгыг анхнаасаа хотоос хэт хол, намаг, толгод зэрэг газар барьсан нь оршин суугчдынхаа тав тухыг огтхон ч бодолцоогүй үйлдэл болжээ.

       Анх орон сууцны зээл олгохдоо ойр орчим нь цэцэрлэгт хүрээлэн, сургууль барина гэж амалсан ч баригдаагүй. Барилгын гүйцэтгэгч нар нь ч барилгаа дутуу барьж, зам талбайг гүйцэд тохижуулаагүй нь амьдрахад аюултай орчин болгосон байна.

Энэ бүхний эцэст гэрэлтүүлэггүй гудамжууд, таггүй транщейны нүхнүүд, ажилгүй сэлгүүцэж, дээрэм, хар тамхины наймаа эрхэлсэн залуус эдгээр хорооллуудын амьдралыг бүр ч хүнд хэцүү болгосон тул  хотын ядуусыг цөөлөх гэсэн бодлого нь сүүлдээ бүхэл бүтэн ядуусын хороололтой болгож орхисон байна.